Gisteren was ik als representant bij een opstelling rond het thema geboorte.
Eerst mocht ik de baarmoeder representeren van een moeder.
Ik voelde als een steen.
Afgezonderd en uit verbinding met moeder, er was geen ruimte voor de baby in mij.
Krachteloos, als maar een orgaan, een lap vlees.
Met maar een heel klein vonkje, een vage herinnering van mijn eigen kracht.
Daarna mocht ik het innerlijk kind, net geboren meisje representeren.
Ik ging van hoog, zacht, licht en ruimte naar eenmaal op de aarde naar een droomloze slaap.
Een bevroren toestand waarin ik niets voelde.
Helemaal niets. Alsof je niet bestaat, niet leeft.
Alleen maar ademt.
Op het einde voelde ik heel even een hand van de volwassen versie van mij, een kleine aanraking.
Te weinig, veel te weinig.
Er is zoveel meer nodig om mij terug te halen uit dat niets.
ik voelde zo ver weg.
Het was weer zo overduidelijk voelbaar dat we ons te houden hebben aan een heel ander ritme om tot heelheid te komen.
En dat er een volledige bereidheid nodig is om onvoorwaardelijk aanwezig te zijn.
Ik kan mij zelf de vraag die ruim 22 jaar gelden uit mij diepste innerlijk omhoog borrelde nog als de dag van gister herinneren.
"HOE GA JE DAT DRAGEN DAN?"
Ik dacht toen even via hypno-therapie bij een psycholoog het jeugdtrauma op misbruik te helen.
Ik had last van onverklaarbare angsten, was altijd moe en met bijna altijd spierpijn in mijn lijf was het voor mij een bijna onmogelijke uitdaging om gewoon te werken en voor de kinderen en het huishouden te zorgen.
Hoe ga je dat dragen dan was de vraag die mij wakker schudde. Deze vraag heeft mij op mijn weg gebracht. De weg die ik nu nog steeds loop. De weg die mij heeft geleerd en nog steeds leert hoe we werkelijk terug tot heelheid komen.
Er is zoveel meer wat we onszelf en ons innerlijk mogen geven. Zoveel meer dan de door economie gedreven snelle oplossing ons willen doen geloven.
Het is een weg die je gaat, een manier van leven die je je weer eigen mag maken.
Terug te stappen in je lijf, weer te gaan voelen.
Stapje voor stapje op de meest ontspannen manier met alle geduld en liefde die je nu in je hebt.
Liefs Lilian